Academia ma wspierać młodych doktorów habilitowanych podejmujących innowacyjną tematykę oraz budujących nowe zespoły naukowe. W jej pierwszym składzie jest osiemnaścioro badaczy i badaczek z Politechniki Wrocławskiej.
Academia Professorum Iuniorum została powołana 27 października przez rektora prof. Arkadiusza Wójsa i stanowi jeden z kluczowych elementów działań naszej uczelni w promowaniu doskonałości naukowej.
– Jej głównym zadaniem jest wyłonienie i wspieranie w rozwoju grupy wybitnych, młodych, samodzielnych pracowników naukowców reprezentujących różne dyscypliny i budujących zespoły naukowe lub podejmujących nową tematykę badawczą – mówi prof. Arkadiusz Wójs. – Akademia ma również pełnić rolę platformy do nieskrępowanej, twórczej wymiany intelektualnej pomiędzy jej członkami, a także ułatwić badaczom wyrażanie swojej opinii wewnątrz i na zewnątrz uczelni. Ma stanowić kontynuację sprawdzonej już koncepcji jaką jest Academia Iuvenum – dodaje.
Kadencja osiemnastu powołanych właśnie osób rozpocznie się 1 stycznia 2024 r. i potrwa dwa lata. Docelowo liczba członków akademii nie może przekroczyć 36, a wybory maksymalnie 18 nowych badaczy odbywać się będą corocznie. Wszyscy członkowie otrzymają dwuletni grant wewnętrzny w wysokości 120 tys. zł. Może być on przeznaczony na wydatki związane z utworzeniem lub rozwojem zespołu badawczego albo podjęciem nowej tematyki badawczej.
prof. Adrian Doroszko z Katedry Nauk Klinicznych Niezabiegowych WMed jest klinicystą – kardiologiem i specjalistą chorób wewnętrznych. Jest laureatem medalu im.L.Hirschfelda dla najlepszego absolwenta Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu. Dwukrotny stypendysta Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, nominowany do Nagrody Naukowej tygodnika „Polityka”, wyróżniony listem gratulacyjnym Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz kilkoma Young Investigator Awards za prace powstałe w okresie post-doc i studiów doktoranckich. Członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego (PTNT), współautor dokumentów konsensusu ekspertów i standardów postępowania.
Staże podoktorskie realizował w Cardiovascular Reasearch Groups na UofS i UofA w Kanadzie w zakresie farmakoproteomiki i kardiologii eksperymentalnej. Zajmował się głównie badaniem modyfikacji post-translacyjnych białek kurczliwych w patogenezie uszkodzenia mięśnia serca, patomechanizmami uszkodzenia płuc w przebiegu mechanicznej wentylacji. Po powrocie do Polski kontynuował badania nad wykorzystaniem proteomiki do definiowania nowych biomarkerów uszkodzenia układu sercowo-naczyniowego i mózgu oraz punktów uchwytu do działania nowych leków kardio- i neuroprotekcyjnych, skupiając się na zagadnieniach z zakresu medycyny translacyjnej - from bench to bedsite.( od laboratorium do łóżka chorego).